Bestuursvoorzitter CCC: Leo Markensteyn - persbericht CCC 22-08-11
Creatieve Humus? - Mensen en ideeën bij elkaar brengen
Wanneer men aan mij de vraag stelt of creatieve ondernemers iets te zoeken hebben in onze stad, antwoord ik steevast met: nee. Dat antwoord is ingegeven door 100% eigenbelang: 's-Hertogenbosch is het land van Koning Eenoog. Ik reken mezelf tot de creatieve kaste, en daar hebben we er in ons dorp gelukkig niet al te veel van. Uit concurrentieoogpunt wil ik graag zo houden, snapt u? Had ik die competitie aangekund, had ik net zo goed kunnen emigreren naar Amsterdam, Parijs of zelfs New York. Vanuit de vesting heers ik met mijn handvol modale collega's over Rosmalen, Empel, Maaspoort en de koeien de Bossche Broek.
Een geintje natuurlijk. Iedere rechtgeaarde Bosschenaar weet dat onze stad simultaan de verbeterde versie van Amsterdam, het Parijs aan de Dieze en het New York van het oosten is. Sprankelend, dynamisch en verrassend. En daarbij: het is ook nog eens het Venetië van het noorden! Super idyllisch, zelfs romantisch. Het kan niet op! Rome is dan wel op zeven heuvels gebouwd, en wij maar op één, maar dat is dan wel een berg vol geschiedenis. Onze imposante vestingmuren zijn ontstaan door een eeuwenoude stapeling van monumenten op elkaar. Steek binnen de vesting een schop in de grond, en je stuit direct op fraais uit vervlogen tijden, en dat meters en eeuwen diep. Hier liepen keizers, filosofen en wereldberoemde schilders, soms in enkelvoud, maar dat maakt niet uit. Onze stad was een vrijplaats in verder barre en donkere tijden, waar ruim baan werd gegeven aan kunst en creativiteit.
Sorry, mijn slinger slaat weer eens door. Toch zit er wel wat in, zeker in de laatste paar regels. Ooit heerste er deze stad een klimaat waarin een weergaloze schilder zijn naam veranderde in Bosch in plaats van Van Aken. In die tijd zette men collectief de schouders onder de bouw van de Sint Jan. Generaties lang ging alles aan de kant voor de bouw van een collectief icoon, een realisatie van het Paradijs op Aarde. Iedereen, inclusief Jheronimus, zette zijn beste beentje voor. Ook al werd men gemiddeld maar een jaar of 35, toch hadden ze tijd genoeg om aan zo'n collectief kunstwerk te sleutelen. Dat waren nog eens tijden! De vesting was een krioelende, vreemd geurende snelkookpan waar Hemel en Hel zich op ieder straathoek manifesteerde. De inspiratie lag toen in karrenvrachten voor het oprapen.
Deze tijden gaan nu herleven. De afgelopen eeuw hebben we als bezetenen de schootsvelden van de vesting volgebouwd. De ene na de andere wijk uit de grond gestampt. Gelukkig begint het nu weer te knellen, zitten we aan de grenzen van de groei. Een creatief klimaat heeft druk nodig, om de zaak te laten kolken moet de materie eerst vloeibaar zijn. In die fase zitten we nu. De hel van toen, met z'n stadsbranden, belegeringen en epidemieën is nu niet zo manifest, maar de 21e eeuwse variant met z'n egocentrisme, onverschilligheid, intolerantie, cynisme en lompheid is volop aanwezig. Ik roep u op om met het CCC (www.cccs-hertogenbosch.nl) de schouders te zetten onder de 21e eeuwse variant van de Kathedraal, een collectieve speurtocht naar het Paradijs. Dat moet in 2016, vijfhonderd jaar na de sterfdag van Jeroen Bosch, landen in onze stad. Ruim baan daarbij voor de artiesten van buiten de stad, want voor dit doel zet Koning Middelmaat graag een stap opzij.
Aart Wijnen - november 2009
Het programma van het CCC <klik hier>